Het is altijd even slikken wanneer je een film aanzet van godsdienstwaanzinnige en AA-fenomeen Mel Gibson. Ooit mijn held in de eerste drie Mad Max films, later een alcoholist, racist en maker van torturepornfilm The Passion of the Christ. Zijn eerste film in jaren is het Tweede Wereldoorlog drama Hacksaw Ridge. Het waargebeurde verhaal van soldaat Desmond Doss. Een soldaat die vanwege religieuze bezwaren geen wapen wilde dragen.

Doss zijn leven wordt door drill sergeant Vince Vaughn behoorlijk zuur gemaakt. Wat moet je met een soldaat die niet wil schieten? Later tijdens de slag om Okinawa is het Desmond die wanneer iedereen zich terugtrekt, blijft om gewonden van het slagveld te halen en ze een voor een van de rots (Hacksaw Ridge) waarom gevochten wordt te laten zakken naar de relatieve veiligheid. Allemaal met de hulp van de fictieve hoeder zelf natuurlijk.

De veldslag wordt keihard in beeld gebracht. Bloed, ingewanden en afgeschoten ledematen  vliegen om je oren. Hoewel het overduidelijk is wat de motieven van Gibson zijn geweest om de film te maken kun je er niet omheen dat het een mooi verhaal is dat het verdiende om verteld te worden. Alleen jammer van die reli-propaganda die je toch net iets te vaak naar een teiltje doen grijpen.