Het moet voor Tom Cruise best lastig zijn om de rollen van Ethan Hunt en Jack Reacher uit elkaar te houden. Beide lijken namelijk behoorlijk veel op elkaar. Toch lijken de Mission Impossible films sinds het derde deel een stijgende lijn te laten zien terwijl deze tweede Jack Reacher een vrij voorspelbare oefening is geworden.

De rondzwervende Jack Reacher is een soort eenmans A-team die op de een of andere manier altijd op de juiste plaats is om onschuldigen te redden van het onrecht in de wereld. Dit keer een dame uit het leger die door een stel schurken valselijk in de bajes in beland. Oh, en er is ook een dochter van Reacher die plotseling opduikt, en ja dat is minstens zo stomvervelend als het klinkt.

Jack Reacher: Never Go Back kijkt lekker weg maar zal je niet snel op het puntje van je stoel laten zitten. Tom Cruise ziet alles, kan alles en daarom weet je dat het allemaal best goed zal komen. Zelfde geldt natuurlijk voor de Mission Impossible-films maar daar zweet je tenminste nog peentjes als Cruise aan een gebouw of vliegtuig hangt. Gelukkig zijn er nog veel Jack Reacher boeken dus wie weet is de volgende film beter.