Als gamer wil je in de zomermaanden eigenlijk niet weg van achter je scherm maar ja, je ouders vinden dat het toch tijd wordt dat je ook eens wat buitenshuis gaat doen. Wat doe je dan? Precies je gaat naar Campzone, één van de grootste openlucht lan evenementen.
Met mijn camera en notitieblok opzak ga ik erop uit om de gamer in de tent vast te leggen.
Wat moet ik verwachten vraag ik mij af terwijl ik aan kom rijden. Allemaal mensen die een beetje in hun tentje zitten en zitten te gamen?
Als ik binnen kom word ik verwelkomd door Dennis, één van de vrijwilligers die de pers rondleidt. Hij vertelt mij met veel enthousiasme dat er wel 15.000 kaarten verkocht zijn dit jaar, en dat er zo’n beetje 1000 mensen per dag aanwezig zijn. Dat zijn toch heel wat gamers bij elkaar. Misschien is dit toch populairder dan ik dacht. Ik zie nog niet heel veel mensen terwijl ik rondgeleid word. Maar goed, gamers blijven gamers dus men zal zich wel verscholen hebben in hun tentje toch?
We lopen wat rond en hij laat verschillende locaties zien, en wat zie ik. Hottubs, jawel hout gestokte hottubs die ’s avonds aangaan en zo’n beetje de hele nacht bezet worden door mensen die lekker chillen met een flesje bier. Wacht, gaat men nu nog sociaal doen ook? Denk ik bij mijzelf.
Laten we wel wezen, de media schildert gamers altijd af als de minder sociale onder ons.
Al gauw komen we Timon tegen, een bezoeker die hier voor het derde jaar is. Hij is net op weg naar zijn tentje. Een mooie gelegenheid om de gamer eens aan de tand te voelen waarom hij hier heen gaat en niet gewoon naar Salou ofzo.
Gaming is een grote reden voor hem, vooral omdat hij daar coop en party games kan doen met andere mensen. De verschillende activiteiten die georganiseerd worden zijn niet zo belangrijk voor hem blijkt, hij komt echt voor de mensen en de games. Dat gezegd hebbende vond hij de bootcamp toch het leukst op Campzone.
Goed, hij komt hier dus voor sociale contacten en vindt zichzelf in het zweet werken het leukst. Maar de media zal het toch niet verkeerd hebben betreft gamers? Ik zal wel toevallig net die ene sociale gamer te pakken hebben gehad. Gelukkig komt daar al gauw Char aanlopen. Ik vraag haar wat zij op Campzone doet, waarom zij hier komt. Ze beantwoord de vraag graag, ze komt hier voor de games. Vooral platformers, beat ‘m ups, fighters en horror survival games spreken haar aan.
Het is haar eerste keer hier en kwam hier terecht doordat haar vriend haar mee nam, hij betaalt alles noemt ze er nog even bij. Een hele goede reden lijkt mij, gratis vakantie wie wil dat nou niet? Maar ja, daar sta je dan als vrouw en als ik de feministen moet geloven zijn gamers nu niet bepaald lief tegen het vrouwenvolk. Gelukkig is dit een goed moment om haar dan ook te vragen hoe het is om hier als vrouw te zijn. Helemaal geweldig zegt ze. Iedereen is aardig en niemand beoordeelt je op wie of wat je bent. Er is een goede sfeer en de mensen zijn allemaal geweldig, heel sociaal zegt ze.
Ze is ook heel erg blij dat de douches en toiletten goed schoongehouden worden. Nou lijkt mij dat wel nieuwswaardig, schone wc’s en douches op een evenement. Daar kan toch menig evenement van leren…..ook menig camping trouwens.
Ik kijk wat om mij heen en het valt mij op waarom het zo stil op het terrein is. Om te beginnen is het pas half 11 ’s ochtends en men schijnt hier toch wat later naar bed te gaan, dus staat men ook wat later op. Veel liggen nog te slapen. Dus hoezo dagen lang achter elkaar wakker met een groot blik energie drank aan het infuus? De meeste mensen die ik voorbij zie lopen komen en gaan naar de douches en toiletten.
Dennis en ik gaan weer verder. Hij vertelt mij dat hij hier al 16 jaar komt en dat het vooral sinds een jaar of 5 a 6 een stuk socialer is geworden. Ook weet hij te melden dat er steeds meer vrouwen op het evenement afkomen, hij schat dat ze nu op ongeveer 15 a 20% aan vrouwen hebben rondlopen. Toch nog wel een hoog aantal en het ziet er naar uit dat het aantal nog wel zal groeien omdat er elk jaar weer meer vrouwen mee komen.
Voordat we onze eigen weg gaan vertelt hij mij nog wel dat een paar jaar geleden een vrij groot nieuwsprogramma hier ook langs kwam. Wauw, dus er is best wel wat belangstelling, waarom zouden ze anders langskomen toch? Helaas blijkt dat dit programma alleen maar de bedoeling had om gamers in een slecht daglicht te stellen. Een nieuws item dat over gameverslaving ging en de beelden die ze hier konden schieten gaven een mooi beeld van mensen met een verslaving. Nou ja, waar rook is, is vuur zegt men toch? Dennis en ik gaan onze eigen weg en het is tijd om de gamer in de tent op te zoeken.
Mijn oog valt op een grote tent waar de nodige kabels naar binnen gaan. Dat kan niets anders dan een tent zijn waar gegamed wordt. Ik loop naar binnen en kondig aan dat ik van de pers ben en ik graag even wat vragen wil stellen over waarom gamers graag naar Campzone komen. Nou, dat heb ik geweten ook, ik liep net die ene tent in waar ze niet gamen. In plaats daarvan zaten daar vooral de mensen die het leuk vinden om te programmeren, dingen te knutselen met elektronica en wat vrijwilligers van Campzone zelf. Verdomme denk ik bij mijzelf, heb ik weer. Nou ja ik sta hier nu toch dus laten we dan maar vragen waarom ze naar Campzone komen. “Miep” zoals de nicknaam betreft is een soort van netwerkbeheerder op Campzone en hij legt mij uit dat hij hier komt omdat het voor hem een gave uitdaging is om het netwerk aan te leggen. Hij is hier dan ook voordat het open gaat om te helpen met de aanleg. Want zoals hij zelf zegt: “hoe vaak krijg je de kans om zoiets groots te doen en daarna een lekker biertje te drinken met elkaar en een gevoel van voldoening te krijgen.” Maar er moet toch meer zijn dan een beetje netwerkjes leggen, vraag ik hem. Voor hem is het vooral de vriendenschapen wat hem trekt. Zowel online vrienden als vrienden uit het dagelijks leven komen hier bij elkaar en knutselen een beetje dingen in elkaar. Zo hebben ze dit jaar een knop in elkaar gezet die berekent hoeveel bier er gehaald moet worden. Ze kwamen op het idee omdat elke keer als iemand vroeg wie er bier wilde het bijna onmogelijk werd om het aantal te onthouden. Dus als er nu iemand vraagt of er nog bier gehaald moet worden, dien je naar de knop te gaan en deze in te drukken. Als hij tien seconden niet gebruikt word, dan slaat hij het aantal op en geeft dit weer op een display naast de koelkast zodat je precies weet hoeveel bier je moet halen. Best slim.
Ik ga weer verder, ik zal toch zeker wel die gamer in de tent vinden. Ik loop langs een caravan en zie daar een stel (Ina en Henk) die qua leeftijd net even iets boven de gemiddelde bezoeker uitsteekt. Nieuwsgierig als ik ben stap ik op ze af en vraag ik hun waarom ze naar Campzone komen. “Kijk eens om je heen” krijg ik te horen van Henk (57 jaar) die zich Rambi, de bami die terug schiet, noemt. Ja ga dat maar eens opschrijven, jullie zien niet wat ik zie. Nou ja, ik kijk om mij heen en zie mensen, hoor muziek, maar ja, dat zie ik thuis ook. Gelukkig antwoord Stampertje, zoals Ina zichzelf noemt, gezellige mensen, goed internet, en iedereen is sociaal.
Bij mij begin toch het vermoeden te ontstaan dat men best wel sociaal is hier op Campzone.
Rambi laat mij hun caravan zien waar zijn pc binnen staat opgesteld. Als hij zin heeft om te computeren gaat hij gewoon naar binnen, terwijl zijn vrouw buiten de computer heeft staan met een soort van zonnescherm er om heen. Heel slim, zo kun je toch in het zonnetje zitten en zie je ook nog wat er op je scherm gebeurt.
Het blijkt al wel dat Campzone een evenement is waar iedereen een passie voor computers heeft en dat gaming maar een klein deel daarvan is, weet Rambi mij te vertellen. Men neemt vaak hun computer mee maar raken hem amper aan. Ze zijn vooral bezig met elkaar bezoeken, biertje doen, beetje knutselen en andere activiteiten zoals kratstapelen, wat toevallig net opgebouwd wordt. Ja, men socialized zich wat af hier.
Wat Campzone zo geweldig maakt is dat je het nergens anders tegen komt. En dat is toch wel de voornaamste redenen voor dit stel om hier al 15 jaar te komen. Iedereen laat je in je waarde, je bent tot niets verplicht en men kijkt nergens raar van op. Ook doet niemand moeilijk, in al die jaren hebben ze nog nooit problemen gehad met lastige mensen. Staat de muziek te luid? Dan vraag je gewoon of het wacht zachter mag en dat doet men dan ook.
Je maakt snel contact hier en er gebeurt van alles, gewoon omdat het kan. Iets wat mij wel opviel zijn de dingen die geknutseld worden omdat het kan.
Voordat ik weer verder ga vertelt hij mij nog dat er momenteel vlaggen gejat zijn bij de tenten en dat men die weer terug kan verdienen door leuke opdrachten te doen. Dit stimuleert mensen toch om elkaar op te zoeken en sociaal te zijn. Weer komt het sociale aspect terug merk ik. Iedereen heeft het er graag over.
Goed, ik ga weer verder, ik loop hier al een paar uur rond en ik heb de gamer in de tent nog steeds niet gevonden. Maar dan zie ik een jongeman uit een tent komen, hij draagt een shirt van één of andere band, dat moet wel een gamer zijn. Ik loop de grote tent binnen waar hij in verdween en ja hoor, bingo! Ik zie computers staan en mensen die er achter zitten. Ik zie zelfs iemand gamen. Zou het dan toch eindelijk gelukt zijn?
Nee, niet echt. Ik wordt vriendelijk begroet en men staat mij graag te woord. Weg van hun pc verzamelt een klein groepje zich om mij heen. Ze vormen de groep Trappist en zijn eigenlijk drie groepen die elkaar hebben leren kennen op Campzone en dit jaar besloten gewoon samen een grote tent te gaan bezetten.
Waarom ze hier graag komen is de gezelligheid, alles goed geregeld, een klein beetje gamen maar vooral lekker biertjes drinken. Ook laten ze vol trots een lamp zien waar koperdraad aan hangt. Ze zetten hem aan en het begint lekker te knetteren. Iemand geint dat het een vliegenvanger is. Hadden ze gewoon even in elkaar gezet. Zo serieus als ik ben geloofde ik het meteen dat het een vliegenvanger was, maar ze lachen al gauw dat het gewoon voor de fun is, gewoon om het te zien knetteren.
Ik ben hier echter niet voor gave lampen en vraag wat ze zoal doen overdag. Of ze competities doen in games, etc. Maar deze vrienden kijken vooral een beetje films en series, samen of alleen of ze gaan naar een andere tent om daar in contact te komen met andere mensen.
“Niets is zo sociaal als Campzone” zegt er één.
Lekker dan. Ik dacht de gamer in de tent te zien. Maar Campzone is gewoon een groot evenement waar men bij elkaar komt, het gezellig heeft, waar iedereen elkaar in zijn en haar waarde laat en waar iedereen welkom is, waar men gigantisch sociaal loopt te doen, en er is nog bier ook. Dat ze je ook aanbieden als je zomaar een tent in loopt want zo is men daar. Waar heeft de media het dan toch steeds over? Ik ga maar weer terug naar mijn auto. De gamer in de tent bestaat kennelijk niet. Ik denk dat ik Bigfoot maar ga proberen te zoeken. Volgens mij is de kans groter dat ik die vind.