Als we de autojournalisten mogen geloven die tot het selecte groepje gelukkigen behoren dat hun achterwerk op het leer van de bestuurdersstoel van de nieuwe Lucid Gravity mocht laten rusten, dan is deze elektrische SUV daadwerkelijk degene die alles kan.

Nu lees je vast wel vaker over auto’s die zogenaamd alles kunnen. Ze zijn niet zo zeldzaam als je zou denken. Elk jaar lijken autofabrikanten er weer een paar te introduceren. Het is een categorie auto die – ongeacht wat de tester ermee probeert – toch gewoon blijft rijden op vier wielen.

De Lucid Gravity is er daar één van. Nee, dat zeg ik fout. De Lucid Gravity is de enige échte auto die alles kan. Al die anderen die ervoor kwamen? Tja, achteraf gezien konden die eigenlijk toch niet alles. Maar goed, laten we dat vooral negeren. De GOAT is onder ons, en je kunt ‘m bestellen.

Begrijp me niet verkeerd – ik probeer de Gravity niet af te kraken. Ik ben een groot fan van Lucid. Ik heb in meerder uitvoerigen van de Air gereden en heb van elke minuut genoten. Daarnaast zijn de mensen van het automerk die ik heb gesproken, de meest bevlogen en kundige in de industrie. Ook wat het merk vertegenwoordigt spreekt me enorm aan. Ik vind het mooi om te zien dat ze hun best doen om elk aspect van wat een auto kan zijn te verbeteren met als onderliggende reden dat de overstap naar een (geoptimaliseerde) elektrische aandrijflijn dit mogelijk maakt en een nieuwe kijk op de vierwieler vereist..

Dat maakt dat ik – ook zonder hem gereden te hebben – oprecht geloof dat de grote SUV één van de beste luxeauto’s op de markt zal zijn. Waarschijnlijk overtreft hij zelfs de beloftes die Lucid doet. Dat doet de Air tenslotte ook.

Maar hoe geweldig deze nieuwe EV waarschijnlijk ook zal zijn: het feitelijk onmogelijk dat hij alles kan. Wat de journalisten die ermee gereden hebben ook mogen beweren.

Laat me je dat met één simpel voorbeeld bewijzen: hij kan geen ton bakstenen en wat planken naar een bouwplaats vervoeren. Daar is hij niet voor gebouwd – De Lucid Gravity is immers geen pick-up truck. Ik gok ook dat hij zonder aanpassingen niet echt goed zal presteren op de Noordelijke en Zuidelijke polen van de aarde. Ook zal hij niet zomaar een vulkaan op kunnen rijden.

Hij kan niet vliegen, hij kan de zwaartekracht niet breken, hij betaalt mijn elektriciteitsrekening niet, en hij kan nog steeds niet volledig zelf rijden. Nou ja, misschien ooit wel, maar nu nog niet.

Ik weet het, het zijn wat domme voorbeelden. Maar ze zijn wel waar.

Met andere woorden: zeggen dat een auto ‘alles kan’ is een flauwe dooddoener. Vooral een autojournalist zou beter moeten weten. Het is alsof een voetbaljournalist zegt dat als een aanvaller handschoenen aantrekt en op goal gaat staan, ook een topkeeper is. Of een modejournalist die zegt dat een paar schoenen passen, en dus geschikt zijn om overal naartoe te lopen.

Wanneer een autojournalist zegt dat een auto alles kan, bedoelt hij waarschijnlijk: “Ik had niet verwacht dat hij over een zandduin een winkelstraat in kon rijden en me daarbij schoon en comfortabel hield, dus hij kan alles.” De context is meestal ontzettend beperkt.

Onlangs maakte ik ook iets dergelijks mee. Ik stuurde in Portugal een Zeekr 7X een rotsachtige helling op waarvan ik niet zeker wist of ik er weer af kon. Het was dan ook even schrikken toen één van de wielen z’n grip verloor en op volle toeren doorspinde op zoek naar grip. Maar met wat rijvaardigheid en een goede spotter (thanks Nick), kwamen we er zonder verdere hulp weer uit. Niet schoon, maar wel op het veilige asfalt.

De auto was hier duidelijk niet voor gebouwd, en het was beter geweest dat we niet zo ver off-road waren gaan, maar het was gelukt en de Zeekr presteerde geweldig. Als autojournalist had ik kunnen zeggen: ‘hij kan alles’. Maar dat deed ik niet. En dat zal ik ook niet doen.

Nog een voorbeeld: ik heb jarenlang een 2008 BMW 320i Touring gehad. Deze auto deed echt alles en nog een beetje. Off-road op een pad waar elke andere achterwielaangedreven stationwagen vast zou lopen. Ze reed er met wat geschraap over de bodemplaten toch doorheen. Zo ongeveer alles bij Ikea opgekocht en achterin gegooid? Ook dat lukte. Een paard verplaatsen naar de andere kant van het land? Geen probleem. Een roadtrip van bijna 5.000 km in twee weken? Appeltje eitje. Op de limiet over de Autobahn gejaagd? Nou ja, geen appeltje eitje, maar Goldy (zo noemde ik haar) deed het wel.

Snap je wat ik bedoel? Ik wil zeggen dat alle auto’s in hun eigen context alles kunnen. Oké, misschien niet alle auto’s, maar de meeste zeker wel. Je verwacht het alleen niet altijd van ze.

Je hebt dat zelf ook meegemaakt. Denk maar eens terug aan die momenten dat jouw auto je door iets heen trok waarvan je zeker wist dat hij je in de steek zou laten – maar hij het toch niet deed. Die keren dat je bijna vastzat op een bergweg en je trouwe vierwielige kameraad jou en je familie veilig uit de situatie redde. Die keren dat je met spoed naar het ziekenhuis moest, en de auto voor deze keer het motormanagementlampje niet aanzette, om je die zorg te ontnemen.

Het is het idee dat een auto niet alles moet kunnen, maar op onverwachte momenten toch presteert, dat een band creëert tussen mens en machine. Dat maakt een auto méér dan alleen een stuk metaal.

Ik bedoel: vrijwel alle roadtrips van Top Gear en The Grand Tour draaien daar om. Met een Aston Martin DB9 dwars door Afrika? Daar is hij totaal niet voor gebouwd, maar Clarkson deed het, en hield om die reden van de auto. Toch beweerde hij niet dat de Britse luxewagen ‘alles kon’.

Ik geef toe: ik mis Goldy nog steeds. Het was de beste auto die ik ooit heb gehad – niet omdat ze écht de beste was, maar omdat ze voor mij de beste was. We hebben samen allerlei situaties meegemaakt en overwonnen. Hierdoor ontstond een band tussen mens en machine, juist omdat ik het gevoel had dat ze meer deed dan ze eigenlijk zou moeten kunnen doen.

Misschien kan de Lucid Gravity de claim dat hij ‘degene is die alles kan’ wél waarmaken, en ik zou dat dolgraag zelf ervaren. Maar als dat echt zo is – ik betwijfel het – dan zal hij toch moeite hebben met één ding: een diepe band creëren met zijn eigenaar. Hij zal zichzelf nooit kunnen overtreffen in een moment dat je het nodig hebt, want je verwacht dat hij het zonder moeite kan.

Waarschijnlijk zul je het geweldig vinden om een Gravity te bezitten. Maar ik denk dat je waarschijnlijk meer van je ouwe barrel houdt waarmee je die ene roadtrip maakte waarin hij boven zichzelf uitsteeg, ondanks de problemen die hij onderweg had. Dát zijn de momenten waar je herinneringen aan overhoudt. Alles wat moeiteloos gaat, vergeet je.

Schrijf je hier in voor mijn nieuwsbrief als je meer van dit soort artikelen wilt lezen.