Een schilderij van een meester maak je niet zomaar na. Na de dood van Rembrandt in 1669 is het niemand gelukt om in de buurt te komen bij het werk wat deze schilder afleverde. Totdat een groep mensen dacht dat het met een beetje hulp en de juiste inzet van nieuwe technologie nu wel eens zou kunnen lukken.

Het kostte een team van data scientists, developers, engineers en Rembrandt experts van de TU Delft, Microsoft, Het Mauritshuis en ING, 18 maanden werk, 150 gigabyte aan digitale afbeeldingen van 346 Rembrandt schilderijen, 168.263 geanalyseerde fragmenten, een speciaal ontwikkelde 3D-printer, 13 lagen aan UV-inkt en een uiteindelijke ‘nieuwe’ afbeelding bestaande uit 148 miljoen pixels om The Next Rembrandt te ontwikkelen.

Ondanks dat Rembrandt in zijn leven meer maakte dan alleen maar portretten, viel de keuze toch op dit type schilderij. Dit kwam omdat hier de meeste data uit te winnen viel. Niet omdat ze makkelijker te analyseren zijn, maar meer omdat het grootste gedeelte van zijn werk bestond uit portretten. Sterker nog, zijn werk bestond voornamelijk uit portretten van blanke mannen met gezichtshaar die tussen de 30 en 40 jaar oud waren.
Om deze gezichten zo goed mogelijk te analyseren werd er onder andere special ontwikkelde gezichtsherkenning software gebruikt. Deze leerde de specifieke manier waarop Rembrandt een gezicht wist te schilderen. Hierbij werd rekening gehouden met onder andere gebruikte materialen, geometrie en compositie.

Ditzelfde programma werd daarna gebruikt om al deze data om te zetten naar The Next Rembrandt. Maar daarmee was het team van namakers er nog niet, een schilderij is namelijk meer dan alleen een plaatje. Een schilderij heeft ook reliëf door het gebruik van verschillende verven. Dit moest ook nagemaakt worden. Hiervoor werden de schilderijen op diepte gescand en moest er een speciale 3D-printer ontwikkeld worden om deze details op het nieuwe kunstwerk te kunnen verwerken.

Meer informatie kun je vinden op nextrembrandt.com