Duinkerken is een vergeten slag uit de tweede wereldoorlog. niet omdat het niet belangrijk was. Maar omdat hier de Engelsen met de staart tussen de benen op de vlucht gingen voor de Duitse krijgsmacht, hun Franse bondgenoten achterlatend. Geen heldenepos dus maar een verhaal over soldaten die als ratten in de val zitten.

Het verhaal wordt verteld vanuit een aantal betrokkenen. Een jonge soldaat die alles doet om te vluchten, een vlieger die de Duitse bommenwerpers van de schappen moet zien te houden en een Engelse vader en zoon die met hun plezierbootje het kanaal overgaan om Engelse soldaten op te halen.

De film verloopt niet altijd chronologisch omdat je bepaalde scènes vanuit de verschillende punten ziet. Iets wat sterk is uitgewerkt door Nolan en crew. Ook mag er even stil worden gestaan bij de muziek. Deze schittert vaak door absentie maar zwelt aan wanneer de wanhoop nabij is. Geen bombastische klassieke muziek maar naargeestige soundscapes. Nolan levert een sterke oorlogsfilm af over een stukje geschiedenis die veel mensen weinig zal zeggen.