Na zes onbeantwoorde mailtjes en vier belletjes waaruit je niet veel wijzer wordt later, heb je toch maar vrij genomen om tijdens de onmogelijke openingstijden bij je mogelijke volgende auto te kijken. Vervolgens wordt je keihard in je ballen geschopt.

Een tijdje gelden was ik op zoek naar een nieuwe vierwieler. Wat voor een het precies moest gaan worden wist ik toen nog niet, maar dat het weer een BMW (zeker geen Peugeot of een Volvo V40) ging worden was zeker (gelukt: BMW 320i). De zoektocht was niet makkelijk om het vaak niet kwam van een proefrit of omdat de verkoper er openingstijden op nahield die niet haalbaar waren voor een werkende man. Het leek dan ook wel of de beste heren verkopers niet de behoefte hebben om geld te verdienen.

Vlaggen en auto’s staan buiten, maar toch is de tent gesloten.

Je zou zeggen dat email of marktplaatsberichten anno 2018 toch wel een geaccepteerd gemeengoed zouden zijn, maar niet in de autowereld. Deze dingen zijn waarschijnlijk nog te modern, dus moet je teruggrijpen naar postduiven, rooksignalen en de vaste telefoon. Ja, de vaste telefoon. Dat ding wordt nog gebruikt. Wist ik ook niet, maar hey, als je een auto wilt kopen leer je nog eens wat. Na een belletje waaruit je niks wijzer bent geworden, behalve een tijd voor een afspraak voor een proefrit, kan je op pad. Niet na je werk, of in het weekend, nee, tijdens onmogelijke tijden waar de gemiddelde ambtenaar (of leraar) een puntje aan kan zuigen. Tussen 10:00 en 16:00 wordt er verkocht, en anders heb je pech. Daarnaast lijken alle autoverkopers christelijk, want zondag is een rustdag. De hele retailwereld heeft de koopzondag geaccepteerd, maar daar werkt de autobranche niet aan mee. En die ene weekenddag dat ze dan wel open zijn, dan moet je je haasten en vroeg je nest uit. Op de zaterdag wordt er tussen 10:00 en 12:00 genoeg werk verzet voor een hele dag. 

Wat ik ook geleerd heb is dat elke tweedehands autoverkoper (ik ben niet rijk genoeg voor een nieuwe auto, dus ik kan niets zeggen over de merkdealers) je bij komst heel vriendelijk behandelt, je bent immers een potentiële klant. Maar zodra het over geld gaat kun je maar beter je benen kruizen of je tok gereed hebben, want hij gaat je keihard in je ballen trappen. Die auto die je wilt inruilen die meer dan €4.000,- waard is, daar kan ineens nog maar €1.800,- voor gegeven worden. En als je vraagt waarom, krijg je doodleuk te horen dat beste meneer verkoper blij is als hij hem weer kan verkopen voor €2.300,-. Als tegenargument vergelijkbare autoadvertenties tonen waarin duidelijk bedragen van 2x zijn bod staan werkt niet. “Misschien zien die auto’s er wel veel beter uit en ik heb nog niet in de jouwe gereden.” Nee, dat is waar, maar de mijne heeft airco, geen deuken, vier in plaats van drie wielen, geen lekke banden en een werkende motor, telt dat dan niet meer mee? Blijkbaar niet…

Ja, deze is meer waard dan jouw auto…

Dan nog de verborgen gebreken die je op elke (JA, ELKE) tweedehands tegenkomt. Voordat ik bij een auto ga kijken doe ik de nodige research online en bij mensen die een soortgelijke auto hebben of hebben gehad. Zo weet ik waar ik op moet letten, en zo kom ik dus ook elke keer wel iets tegen. Het mooiste is dat de gebreken standaard worden begroet met: “huh, daar wist ik niets vanaf,” of de “oh, ja daar had de vorige eigenaar het al over, maar ik dacht dat we dat verholpen hadden.” Sta je dan met je vinger onder de olie te wijzen naar het niet te missen onder de olie gelopen onderdeel. Jaaa, dat had de beste verkoper natuurlijk gemist. Gelukkig worden alle gebreken professioneel gerepareerd voordat jij hem mee naar huis zal nemen. Net zo professioneel als het bekende olielek de vorige keer is gerepareerd…

Dat olielek, dat hebben we zo gerepareerd.

Mocht het nog niet duidelijk zijn: ik overdrijf hier een tikkeltje. Dat neemt niet weg dat al deze dingen op echte ervaringen gebaseerd zijn. Natuurlijk zijn er ook uitzonderingen, maar die zijn op een hand te tellen. En dat is jammer want het imago van de autoverkoper is al niet al te best en wordt zo niet beter. Daarbij vraag ik me wel eens af wat de onderliggende reden is dat een groot deel van de autoverkopers dit gedrag vertoont. Je wint er volgens mij absoluut geen klanten mee.

Ik vind het dan ook helemaal niet gek dat er massaal auto’s uit Duitsland gehaald worden. Zelfde service, meer auto, minder geld. Je moet er alleen wat meer tijd in steken. Ook daar ben ik me aan het in verdiepen. Kom ik later op terug. Voor nu ben ik nog even aangewezen op de Nederlandse autoverkoper.

(Ben je autoverkoper en ben je ervan overtuigd dat jij tot de good-guys behoort? Let me know! Ik doe graag zaken met je en wil de andere kant van het verhaal ook graag belichten.)