Het blijft lastig om de type films van Quentin Tarantino in de bekende hokjes in te delen. Daarom geef ik de goede man voor het gemak maar zijn eigen genre. En daarmee zie je films die onder dit genre onderverdeeld zouden kunnen worden. Zo ook Bad Times at the El Royale. Een van de meer geslaagde films van het vreselijke filmjaar 2018.

Het draait allemaal om de gasten van het hotel de El Royale en hun motieven. Zo zijn er een dominee, een zangeres, een verkoper en een mysterieuze dame met een fuck you-houding. Wat komen ze doen en wat hebben ze gemeen met elkaar? De film brengt de personages gefragmenteerd samen en slaagt er in dit op een fascinerende manier in beeld te brengen.

Waar de film zijn meerdere moet bekennen aan Tarantino is in de conversaties. Geen van deze is zo memorabel als die over hamburgers in Pulp Fiction (om er maar een te noemen). Toch verveelt de film vrijwel geen moment en intrigeert hij voldoende om te blijven kijken en dat is in deze tijd al een verdienste. Hiermee is Bad Times at the El Royale een van de weinige lichtpuntjes in een verder vervelend filmjaar.