Wanneer twee zussen op vakantie zijn krijgen ze het geniale idee om in een kooi, die bevestigd is aan een gammel bootje, van die vissen met een grote vin en bek vol tanden te gaan kijken. Op dat moment weet je al hoe laat het is. Dat gaat fout. En ja hoor, de kabel van de kooi breekt en daar gaan de zussen richting bodem van de oceaan. Vervelend, maar je kunt toch gewoon naar boven zwemmen? Ja dat kan ook, maar daar zwemmen die vissen met de grote vin en bek vol tanden.

Wat volgt is een claustrofobische film in het rijtje van Open Water en Adrift. Geen probleem, maar je merkt dat de beperkte ruimte van de meiden ook het probleem van de film is. De ruimte is zo klein dat de regisseur de dames bijzonder onwaarschijnlijke dingen moet laten doen om de film op gang te houden. Dat terwijl het gegeven op zich helemaal niet verkeerd is.

47 Meters Down is daarom op momenten spannender dan eerder genoemde films, maar vaak ook onwaarschijnlijker. Wie zich daar overheen zet krijgt een redelijk spannende film geserveerd, maar er blijft iets knagen dat er meer in had gezeten voor jou als kijker, maar ook voor de makers.